Doğu ve Güneydoğu’da halkın uzun süredir tepkili olduğu “ağa” kavramı, bazı yerel örgütlenmelerde yeniden güç kazanmış durumda. 

Halkın olumsuz bakışına rağmen, devlet imkânlarının bu isimler aracılığıyla dağıtılması tepki çekiyor. Araştırmalar, vatandaşların bu düzeni benimsemediğini ancak kaynaklara ulaşmak için kabul etmek zorunda kaldığını ortaya koyuyor.

Siyasi kulislerde konuşulan bir diğer ihtimal ise Anavatan Partisi’nin yeniden sahaya sürülmesi. 

Turgut Özal’ın mirası, özellikle Kürt seçmen nezdinde hâlâ sembolik değer taşıyor. Bu nedenle ANAP isminin “yeni ama tanıdık” bir alternatif olarak öne çıkarılabileceği iddialar arasında.

Özal’ın demokrasiye bakışını özetleyen sözlerinden biri, bugün de hatırlanıyor:

“Bir fikri beğenmeyebiliriz, ama o fikrin ortadan kalkabilmesi, gene o fikir pazarına gelip, münakaşa edilmesine bağlıdır.”

Bu ifade, farklı kimlik ve görüşlerin demokratik çerçevede tartışılarak çözüme ulaşabileceği anlayışını yansıtıyor.

Ağalik düzeninin devamı halinde halkın devlete güveninin aşınacağı, Özal mirası üzerinden bir girişim yapılırsa sınırlı bir alternatif yaratılabileceği, halkın kendi içinden yeni aktörler çıkarması durumunda ise siyasetin köklü biçimde değişebileceği belirtiliyor.

Bölge halkı açısından ise tablo net: 

İş, adalet ve eşit temsil talebi, hangi senaryo yaşanırsa yaşansın önceliğini koruyor.